Geboorte 

Enkele fragmenten uit het babyboek geschreven door mijn moeder. Een 5-tal jaren gingen vooraf aan mijn geboorte. Daar een zwangerschap maar niet bleek te lukken, hadden mijn ouders al stappen ondernomen om een kindje uit India te adopteren. Uiteindelijk werd alles (letterlijk en figuurlijk) in goede banen geleid en werd ik op maandag 13 juni geboren.

                           Maandag 13 juni 

’s Morgens rond 03.00u zijn de voor mij onbekende weëen begonnen.
Ik liet papa nog een uurtje slapen, maar om 4 u maakte ik hem dan wakker en nerveus als ie
was, voerde hij ons tegen 4u45 naar het stedelijk moederhuis in Roeselare.
Men wou mij terug naar huis sturen, omdat het volgens hen nog te vroeg was, maar dat wou ik niet.
De weëen kwamen om de 5 minuten.
Rond 13u30 werden de weëen nog opgedreven.
De gynaecoloog was de ganse dag niet komen opdagen.Ook zijn collega kwam niet langs,want die twee hadden blijkbaar serieus ruzie.
Rond 18u30 werden de pijnscheuten ondraaglijk waardoor ik epidurale aanvroeg.
Dank zij een vroedvrouw (oude schoolcollega) die overal rondbelde om de dokter te vinden (?) kreeg ik om 18u30 verdoving die het voor mij héél wat draaglijker maakte.
Pas om 20u15 trokken we  richting verloskamer.Het einde van de pijn kwam in zicht.
Eindelijk zouden we zien welk klein mensje zich 9 maanden in mijn buik genesteld had.
Na 45 minuten trekken met de zuignap en 30 minuten sleuren met de tangen en een knip  kwam je om 21u45 ter wereld.Ik kreeg zelfs een uitbrander van de gyneacoloog dat ik niet voldoende meewerkte, maar ikzelf voelde me zowat aan flarden gescheurd vanbinnen en aan het eind van mijn krachten.
Je was er ,doch ik hoorde je niet wenen en je ademde niet?!?!
Paniek,angst,toe Martijn, doe je best!!!
30 minuten spanning!!!
Ja Martijn, je hebt het gehaald! Je weegt 3 kg 750 en je bent 52 cm groot.
Je bent er schat van ons hart.
Om 22u45  zijn je eerste bezoekers daar al,opa Valeer en oma Simonne.

                            Dinsdag 14 juni 

Je eerste nacht heb je in de couveuse doorgebracht.
Je lag al heel propertjes in je bedje.
Wat ben je mooi, kleintje van ons.
Bijna voortdurend staren wij je aan,gescheiden door dat grote venster. Ik kan niet beschrijven hoe groot mijn verlangen is om jou in mijn armen te knuffelen.
Je ligt daar zo hulpeloos te wenen,zo onrustig.
Heb je honger, heb je pijn, ongemakjes?
Kon ik maar iets voor je doen.
Je bent zo dichtbij en toch zo veraf.
Wat houden wij van jou.
Hoe zal je er later uitzien? Zal je je papa helpen bij het fokken van zijn schapen en stoeien in de tuin met onze hond Brenda ?
Martijntje ,ik mis je in mijn armen!

                         Woensdag 15 juni

Daar ben je dan, bij mij op de kamer. Ook gescheiden door 
een glazen deur, maar nu kan ik je tenminste vastnemen en 
knuffelen wanneer ik dat wil. Je bent zeker niet happig aan 
mama’s borst, het stelt mij een beetje teleur, nu ja zoveel
melk is er nu ook nog niet.
In je bedje ben je erg onrustig, je weent en je krijgt de slaap niet te pakken.
Wat is er met je ???
Ik merk dat je kleine trekjes hebt aan je oog, je handje en je voetje, maar niemand zegt er iets over, dus zal alles wel OK zijn.
Katrien komt je in de late namiddag halen.
Je krijgt eerst nog wat te eten  en daarna mag je naar de grote babyslaapzaal.
Mama is gelukkig en kan op beide oren slapen.
Tot morgen lieve kleine schat!!!!!

                        Donderdag 16 juni

 00u45 : Dokter L (kinderarts) staat aan het voeteinde van mijn bed!!
“ Wat is er met Martijn?” vraag ik meteen.
Men heeft bij de nachtvoeding gemerkt dat je licht stuipjes deed en men heeft onmiddellijk de kinderarts opgebeld.
Nu lig je terug in de couveuse, tussen een wirwar van draden (hart- en ademhalingsmonitor).
Via je naveltje werd er een baxter met calcium aangelegd.
Bloed- en hersenvocht werd afgenomen en direct naar het labo gebracht.
Er is teveel biluberine in je bloed waardoor je er geel uitziet.
Je lever is nog niet rijp genoeg om die stof zelf af te breken 
zodanig dat je wellicht een dag of 4 onder de lamp moet.
Je ligt er zo zielig bij.
Je hoofdje gans omwonden met
zwachtels om jouw oogjes te
beschermen tegen het sterke licht.
We hebben zo nog geen tegenslag 
genoeg gehad hé kleine schat, 
zonder dat dit er nu nog bij moet 
komen. Maar het is voor je eigen goed.
Mama heeft het lastig, nu is ze weer 
zo ver weg van jou en dan nog voor 4 dagen!!!
Geef me moed Martijntje, want ik heb het nodig!!!!!!

                              Vrijdag 17 juni

Het is een eenzame dag zonder jou!!
Gelukkig is papa ganse dagen bij me.
Om de haverklap komen we naar je kijken.
Konden we jouw snoetje maar zien.
Je ligt nu enkel nog met een baxter.
Je bent al heel wat kalmer en je doet je best bij het eten.
Doe zo voort Martijn.
Zo komen we er samen weer bovenop.
In het weekend kwam er heel wat bezoek over de vloer.
Jammer dat iedereen naar de couveuse moest komen om je te bewonderen.
Op woensdag  22 juni mochten wij samen het moederhuis verlaten
en  trokken we naar de Langestraat 10 alwaar je wiegje stond.